Το συγκλονιστικό Θαύμα του Γέροντος Παΐσίου.
Βρε ευλογημένε μαζί πήγαμε στην άλλη ζωή και γυρίσαμε»!
Το θαύμα αυτό του Γέροντος Παϊσίου έγινε στον αξιωματικόν της Αστυνομίας κ Άγγελον Χοροζίδην, στην Θεσσαλονίκη, και το διηγείται ο ίδιος :
«Στις 8 Ιουνίου του 1986, εκτελώντας υπηρεσία ασφαλείας, κοντά στο κεντρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, τραυματίστηκα με βόμβα «μολότωφ». Έπαθα βαρύτατα τραύματα. Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκα, με άφησαν, θεωρώντας ότι ο θάνατος ερχόταν σύντομα. Παρέμενα στη ζωή έχοντας χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον. Ο παππούλης, από την πρώτη στιγμή που έλαβε γνώση, είπε : «Θα υποφέρει πολύ, αλλά θα ζήσει».
Μετά από λίγες μέρες ανέκτησα κάποια επαφή. Κάποια ημέρα όμως, αισθάνθηκα να πεθαίνω και είπα στην νοσοκόμα : «Αδελφή, πεθαίνω, πεθαίνω». Άρχισα τότε να ανεβαίνω προς τα πάνω, να βγαίνω από την γη, να κινούμαι ανάμεσα σε αστέρια και στην συνέχεια σε γαλαξίες. Αυτήν την ερμηνεία έδινα εκείνη την στιγμή. Ανέβαινα, ανέβαινα και μπροστά μου πήγαινε ένα φως, κάτι σαν αναμμένη λαμπάδα. Ξαφνικά, το ταξίδι σταμάτησε. Άρχισε αντίστροφη κίνηση και προσγείωση. Βρέθηκα στο νοσοκομείο με τραχειοτομή και γύρω μου γιατροί, να με κοιτάζουν.
Πέντε μήνες μετά, συνάντησα τον παππούλη στην Σουρωτή. Με αγκάλιασε, με φίλησε και άρχισα να του διηγούμαι πώς πέθανα. Με διέκοψε λέγοντας : “Βρέ ευλογημένε, μαζί πήγαμε στην άλλη ζωή και γυρίσαμε. Δεν με έβλεπες ;”. Τότε κατάλαβα τί ήταν το φως, που έβλεπα».ΠΗΓΗ : ΣΩΤΗΡΧΟΣ Μ.Π., ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ, εκδ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΑΘΗΝΑ 2009, σ. 78.
Να συλλάβη κανείς το βαθύτερο νόημα της ζωής. «Ζητείτε
πρώτον την Βασιλείαν του Θεού». Από εκεί ξεκινά η απλότητα και κάθε σωστή
αντιμετώπιση. Η αχαριστία και η απληστία είναι μεγάλο κακό.
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Όσιος Παΐσιος: Θαυμαστή εμφάνιση και βοήθεια
Μαρτυρία κ. Ξυναρή Νικολάου, κατοίκου Πάφου της Κύπρου:
«Το επάγγελμα μου είναι υδραυλικός. Μια
μέρα τον Ιούλιο του 1997, τελείωσα την εργασία μου και μάζευα τα
εργαλεία μου για να τα βάλω στο αυτοκίνητο. Ήταν σούρουπο, δεν έβλεπα
καλά. Είχε έναν «ττέλιν» (σύρμα) πού απλώνουν τα ρούχα και κρεμόταν απ’
αυτό άλλο «ττέλιν» με ένα γάντζο δύο πόντους στην άκρη. Αφού μάζεψα τα
εργαλεία και σηκώθηκα να πάω στο αυτοκίνητο, μπήκε ο γάντζος στο μάτι
μου και έμεινα ακίνητος, σαν το ψάρι στο αγκίστρι.
»Φώναξα «βοήθεια» με όλη μου την δύναμη.
Έτρεξε ο κύριος πού είχε το σπίτι, με είδε και μου είπε να μου βγάλη
τον γάντζο. Του είπα όχι, διότι έφοβόμουν μήπως βγάζοντας το με τυφλώση.
Του είπα να πάη στο αυτοκίνητο μου να φέρη μια πένσα, να μου κόψη το
«ττέλιν» και να με πάη στις πρώτες βοήθειες, να μου το βγάλουν εκεί».
»Μέχρι να πάη και να ξανάρθη, εγώ έκλαιγα και λυπόμουν επειδή είχα τρία παιδιά και δεν ήθελα να έχουν ένα πατέρα τυφλόν.
»Έκείνη την στιγμή εμφανίστηκε μπροστά
μου ένας άνθρωπος λεπτός με μαύρα ράσα. Μόλις είδα τον άνθρωπο αυτόν και
έβαλα τον σταυρό μου, ένιωσα ένα ρίγος και ένιωσα το χέρι του κάτω από
το μάγουλο και έσπρωχνε την κεφαλήν μου επάνω και βγήκε από το μάτι μου ο
γάντζος.
»Όταν ήρθε ο άνθρωπος πού πήγε να φέρη
την πένσα, πήγαμε στις πρώτες βοήθειες. Με εξέτασαν οί γιατροί, τους
διηγήθηκα τί συνέβη και δεν πίστευαν. Στην κόρη του ματιού είχε ένα
κόψιμο. Μου έδωσαν μια αλοιφή και για τρεις-τέσσερις μέρες έπρεπε να εχω
κλειστό το μάτι μου με μια γάζα.
»Την επομένη μέρα μπαίνοντας σ’ ένα
μαγαζί βλέπω ψηλά στον τοίχο σε φωτογραφία τον άνθρωπο πού εμφανίστηκε
μπροστά μου. Ερώτησα την κυρία πού είχε το κατάστημα ποιος είναι. Μου
είπε ότι είναι ενας μοναχός πολύ ακουστός πού ονομάζεται Παΐσιος. Έπρεπε
να πάρω αυτήν την φωτογραφία, διότι ήταν κάτι το ανεκτίμητο για μένα.
Την παρακάλεσα να αγοράσω την φωτογραφία να της δώσω όσα θέλει. Αυτή μου
έδωσε ένα βιβλίο, πού γράφει για τον π. Παΐσιο. Το διάβασα την ίδια
μέρα και έκτοτε το έχω μέσα στο αυτοκίνητο μου για φυλακτό».
Πηγή: Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελίδες: 360-361Έκδοσις Καλύβης Αναστάσεως, Καψάλα, Άγιον Όρος
Άγιον Όρος, 2004
pemptousia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου