Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα πού πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε καὶ τώρα θὰ χαθοῦμε. Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Β΄ «Πνευματικὴ ἀφύπνιση», ἔκδοσις Σουρωτὴ Θεσσαλονίκη
Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. 
Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσης τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου…» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθῆ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξη. Ἂν φυσήξη βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει… «Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιᾶς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. 
Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξη νέα βλαστάρια. Ὑπάρχει...

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἀλλὰ σᾶς λέω ὅ,τι καὶ νὰ δεῖτε νὰ μὴν ἀπελπίζεσθε... Τὸ ἔθνος θὰ μεγαλώσει»

Δημοσιεύω σήμερα ενα σχετικὰ ἄγνωστο κείμενο, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν» ποὺ ἔχει ἐκδώσει ὁ κ. Μαυροκέφαλος Ἀνέστης (τὸ ὁποῖο πιστεύω προσεχῶς νὰ παραθέσω) ὅπου ὁ γέροντας Παΐσιος ὁμιλεῖ πρὸς μητέρες γιὰ τὴν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους κι εκεῖ μέσα κάνει μία συγκλονιστικὴ ἀναφορὰ γιὰ τὴν μπόρα ποὺ εἶδε νὰ ἔρχεται στὴν χώρα τουλάχιστον δύο δεκαετίες πρίν... Μέσα σὲ πέντε προτάσεις τὰ λέει ὅλα καὶ δίνει κουράγιο...
Υ.Σ. Εὐχαριστῶ τὴν Φωτεινὴ γιὰ τὰ στοιχεῖα.
"Θὰ περάσουμε μία μπόρα. Αυτοί ποὺ θὰ περάσουν τὴν μπόρα θὰ δοῦνε καὶ τὶς καλύτερες μέρες. Ἂς εὐχηθοῦμε ὅμως νὰ μὴ συμβοῦν στὶς μέρες τὶς δικές μας γιατί ἐμεῖς πολλὰ περάσαμε (ὁ κόσμος ἐπέμενε νὰ μάθει τί εἴδους μπόρα εἶναι αὐτή). Παλαιότερα ὁ κόσμος πίστευε κι ἂν ἄκουγε κάτι τὸ δεχόταν καὶ συνετιζόταν. Τώρα τί νὰ σᾶς πῶ. Ἐσεῖς ξέρω ὅτι πιστεύετε κι ἂν σᾶς πῶ θὰ στενοχωρεθεῖτε. Ἐξ' ἄλλου ἀφοῦ πιστεύετε ἀγωνίζεσθε καὶ δὲν ἔχετε ἀνάγκη. Ἂν πάλι τὸ πῶ σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν θὰ τὸ ρίξουν ἔξω. 
Ἀλλὰ σᾶς λέω ὅ,τι καὶ νὰ δεῖτε νὰ μὴν ἀπελπίζεσθε. Θὰ δεῖτε νὰ ἐφαρμόζονται διατάξεις ἀλλὰ μὴν ἀπελπίζεσθε μετὰ θὰ ἀποσύρονται. Ἄλλες πάλι δὲν θὰ προλάβουν νὰ...

 

 

Σάν σήμερα, ἡ θαυμαστή ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος καί τοῦ Ἁγίου Λουκιλιανοῦ στόν Ἅγιο Παΐσιο

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Διονυσίου Τάτση, 
«Ὁ ἀσκητής τῆς Παναγούδας»
«Τό 1979 ὁ Γέροντας Παΐσιος μετακόμισε ἀπό τόν Τίμιο Σταυρό στό κουτλουμουσιανό κελί τῆς Παναγούδας. Ἦταν 3 Ἰουνίου καί ὁ Γέροντας λόγω τῆς μετακόμισης δέν εἶχε βγάλει ἀπό τά κιβώτια τά ἐκκλησιαστικά βιβλία καί δέν ἤξερε ἀκριβῶς τήν ἡμερομηνία οὔτε φυσικά καί τόν ἑορταζόμενο ἅγιο. Ἔκανε τίς ἀκολουθίες μέ κομποσχοίνι καί ὅταν ἄρχισε νά εὔχεται καί γιά τόν ἅγιο τῆς ἡμέρας, τόν ἀπασχόλησε ὁ λογισμός ποιός ἦταν αὐτός ὁ ἅγιος. Τότε ἐμφανίστηκαν μέσα στό ἐκκλησάκι δύο ἅγιοι, ὁ ἕνας μπροστά καί ὁ ἄλλος ἀπό πίσω. Ὁ δεύτερος ἦταν ὁ ἅγιος Παντελεήμων, τόν ὁποῖο ἀναγνώρισε ὁ Γέροντας. Ὁ πρῶτος ὅμως τοῦ ἦταν ἄγνωστος. Ἀπό τήν ἀπορία τόν ἔβγαλε ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος πού τοῦ εἶπε: «Γέροντα, εἶμαι ὁ Λουκιλιανός.» Ὁ Γέροντας δέν πρόσεξε καλά τό ὄνομα καί ρώτησε: «Πῶς; Λουκιανός;». «Ὄχι, Γέροντα. Εἶμαι ὁ Λουκιλιανός.» Καί ἀμέσως οἴ δύο ἅγιοι ἐξαφανίστηκαν. Ὁ Γέροντας ἐντυπωσιάστηκε καί βρῆκε τό μηναῖο τοῦ Ἰουνίου γιά νά βεβαιωθεῖ ἄν γιόρταζε ὁ ἅγιος Λουκιλιανός. Πράγματι ἦταν ἡ μνήμη του.»

 

 

 

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος µέ τήν γλῶσσα τῆς Πεντηκοστῆς συνομιλοῦσε θαυµάσια µέ ἑτερογλώσσους

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ 
† ἱερομονάχου Ἰσαάκ: «Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου», Ἅγιον Ὅρος
Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ Γέροντας ἐκτός ἀπό Ἑλληνικά δέν γνώριζε ἄλλη γλῶσσα. Ὅµως συνέβη ἐπανειληµµένως -ὅταν ὑπῆρχε λόγος- µέ τήν γλῶσσα τῆς Πεντηκοστῆς νά συνοµιλήση καί νά συνεννοηθῆ θαυµάσια µέ ἑτερογλώσσους. 
-«῎Ηµουν παρών», διηγεῖται ὁ ἱ. Ε. Κ., «κάποτε στό Κελλί τοῦ Γέροντα, µαζί µέ ἄλλους τρεῖς ἐπισκέπτες καί ἕνα Γάλλο, πού δέν µιλοῦσε λέξη Ἑλληνικά. ῞Οταν ἦρθε ἡ σειρά του νά µιλήση µέ τόν Γέροντα, πῆγαν πιό πέρα, καί γιά δεκαπέντε λεπτά συνωµιλοῦσαν καθισµένοι στά κούτσουρα. Τούς βλέπαµε πού συζητοῦσαν µέ ἐνδιαφέρον. Πῶς ἐπικοινωνοῦσαν, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε κοινή γλῶσσα ἐπικοινωνίας; Ὁ ξένος ἔφυγε χαρούµενος. Ἡ ἱκανοποίηση φαινόταν ἔκδηλη στό πρόσωπό του». 
-Γάλλος περιηγητής εἶχε συµφωνήσει µέ κάποιον µοναχό νά πᾶνε µαζί νά δοῦν τόν Γέροντα. Τό βράδυ εἶχε ἀγρυπνία στό Μοναστήρι πού ἔµενε. Ὁ µοναχός µετά τήν ἀγρυπνία πῆγε στό Κελλί του νά ξεκουραστῆ. Ὁ ἀλλοδαπός ἀπό τόν πόθο νά δῆ τόν Γέροντα κατέβηκε µόνος του στό Καλύβι. Συνωµίλησαν θαυµάσια καί ἀπό τήν συζήτηση σχηµάτισε τήν ἐντύπωση ὅτι ὁ Γέροντας...

 

 

 

Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: «Πιστεύω δὲν θὰ τὴν ἀφήση τὴν Ἁγια Σοφιά μας στὰ χέρια τῶν βρώμικων Τούρκων»

Τὴν παροῦσα ἐπιστολὴ ἀπέστειλε ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1974 σὲ κάποιον νέο ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἔγινε μοναχὸς κοντά του.
«Ἀγαπητέ μου ἀδελφὲ Ἰωάννη, 
Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ δώση γρήγορα νὰ ἔλθη ἡ χάση τοῦ τουρκικοῦ φεγγαριοῦ. Ἀμήν. Τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κλείνω δύο χρόνια πού προσευχήθηκα στὴν Ἁγία Σοφιά μας καὶ εἶπα τὰ παράπονά μου στὸν καλὸν Θεόν. Μὲ κατάλαβε ὁ Τοῦρκος φύλακας πού προσευχόμουν καὶ μὲ ἔδιωχνε ἔξω κ.τ.λ. καὶ πρόσθεσα καὶ ἄλλα παράπονα στὸν Θεόν. Πιστεύω δὲν θὰ τὴν ἀφήση τὴν Ἁγία Σοφιά μας στὰ χέρια τῶν βρώμικων Τούρκων. Εἶναι ἕνας λαὸς σὰν τοὺς γύφτους, βρώμικος καὶ φοβιτσιάρικος. Τώρα δὲν ἔχουν ἰδανικά, διότι πρὶν πιστεύανε στὸν Μωάμεθ, ἀργότερα στὸν Κεμάλ. Τώρα οὔτε στὸ Μωάμεθ πιστεύουν (γιατί μορφώθηκαν κάπως καὶ εἶδαν ὅτι ἦτο ἕνας ἀγύρτης ὁ Μωάμεθ) οὔτε καὶ στὸν Κεμὰλ πιστεύουν, ἄλλα στὴν σαρκολατρεία. Ἐνῶ ἐμεῖς πιστεύουμε στὸ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔχει συνέχεια τὴν θεϊκή Του ἀξία. Καὶ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔχει πάντα ἰδανικὰ καὶ τὸν Χριστὸ μὲ τὴν Παναγία μαζί του. 
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ Μοναχὸς Παϊσιος»
Σημείωσις: Προκειμένου νὰ διευκολυνθῆ ὁ ἀναγνώστης, κρίθηκε σκόπιμο ὥστε, τὸ ἰδιόγραφο «κοχλιοειδὲς» κείμενο (γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Σοφία) τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου νὰ στοιχειοθετηθῆ σὲ ὁριζόντια διάταξη. Σημειωτέον ὅτι τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτυπώνει ἀκριβῶς τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Γέροντα.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ....

 

 

Στρατηγὸς Μακρυγιάννης: 27 Ἀπριλίου 1864 - τὸ πέρασμα στήν αἰωνιότητα!

λάχιστο μνημόσυνο δόξας
τιμς καεγνωμοσύνης…
Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος 
γιὰ τὸν Μακρυγιάννη:
Ἔτσι ἀπὸ μερικὰ παλληκάρια κρατήθηκε τὸ Ἔθνος!
Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲν γίνεται τίποτα. Καὶ νὰ ξέρετε ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί τράβηξε! Καὶ σὲ τί χρόνια!
- «Κάπνισαν τὰ μάτια μου», λέει κάπου Γέροντα.
- Ναὶ κάπνισαν τὰ μάτια του. Ἀπὸ τὴν ἔνταση καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ εἶχε, ἦταν σὰν νὰ ἔβγαζαν ὑδρατμοὺς τὰ μάτια του. Βρέθηκε σ’ ἐκείνη τὴν κατάσταση καὶ ἀπὸ πόνο καὶ ἀγάπη θυσιαζόταν συνέχεια. Δὲν σκέφθηκε, δὲν ὑπολόγισε ποτὲ τὸν ἑαυτό του. Δὲν φοβήθηκε μὴν τὸν σκοτώσουν, ὅταν ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ὁ Μακρυγιάννης ζοῦσε πνευματικὲς καταστάσεις. Ἀν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ὅτι ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο δὲ θὰ εἶχε μεγάλη διαφορά. Τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες ἔκανε καὶ εἶχε καὶ τραύματα καὶ πληγές. Ἄνοιγαν οἱ πληγές του, ἔβγαιναν τὰ ἔντερά του, ὅταν ἔκανε μετάνοιες, καὶ τὰ ἔβαζε...

 

 

 

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης γιὰ τὸ θάρρος τῶν Μυροφόρων


- Γέροντα, μοῦ κάνει ἐντύπωση τὸ θάρρος τῶν Μυροφόρων.
- Οἱ Μυροφόρες εἶχαν μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὸν Χριστό, εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση, γι’ αὐτὸ δὲν ὑπολόγισαν τίποτα. Ἂν δὲν εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση, θὰ ἔκαναν αὐτὸ πού ἔκαναν; Ξεκίνησαν χαράματα, ὥρα ποὺ ἀπαγορευόταν ἡ κυκλοφορία, μὲ ἀρώματα στὰ χέρια γιὰ τὸν Πανάγιο Τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστό.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἀξιώθηκαν νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὸν Ἄγγελο τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. 
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 1998, σελ. 203.

Ἅγιος Παΐσιος: «Ἁπλότητα καὶ εὐλάβεια, αὐτὸ εἶναι τὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα στὸ ὁποῖο ἀναπαύεται ὁ Χριστός»

Φωτό «Ρωμαίικου»
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο» Λόγοι A΄, Γέροντος (Ἁγίου) Παϊσίου Ἁγιορείτου, ἐκδόσεις Ἱ.Ἡ. Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
- Γέροντα, μερικὲς φορὲς λέτε ὅτι ὁ τάδε ἄνθρωπος βλέπει μὲ εὐρωπαϊκὸ φακὸ καὶ ὄχι μὲ ἀνατολίτικο πνεῦμα. Τί ἐννοεῖτε; 
- Ἐννοῶ ὅτι βλέπει μὲ εὐρωπαϊκὸ μάτι, μὲ εὐρωπαϊκὴ λογική, χωρὶς πίστη, ἀνθρώπινα. 
- Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ ἀνατολίτικο πνεῦμα; 
- «Ἀνατολὴ ἀνατολῶν καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιά...»! (1) 
- Δηλαδή; 
Ὅταν λέω ὅτι ἕνας πιασε τὸ ἀνατολίτικο πνεῦμα καὶ ἄφησε τὸ εὐρωπαϊκὸ πνεῦμα, θέλω νὰ πῶ ὅτι ἄφησε τὴν λογική, τὸν ὀρθολογισμό, καὶ ἔπιασε τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν εὐλάβεια, γιατί αὐτὸ εἶναι τὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα στὸ ὁποῖο ἀναπαύεται ὁ Χριστός, ἁπλότης καὶ εὐλάβεια. 
Σήμερα, συχνὰ λείπει ἡ ἁπλότητα ἀπὸ τοὺς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, ἡ ἁγία ἁπλότητα ποὺ ξεκουράζει τὴν ψυχή. 
Ἂν δὲν ἀρνηθῆ κανεὶς τὸ κοσμικὸ πνεῦμα καὶ δὲν κινηθῆ ἁπλά, νὰ μὴ σκέφτεται δηλαδὴ πῶς θὰ τὸν δοῦν ἢ τί θὰ ποῦν γι' αὐτόν, τότε δὲν συγγενεύει μὲ τὸν Θεό, μὲ τοὺς Ἁγίους. 
Γιὰ νὰ συγγενέψη, πρέπει νὰ κινηθῆ στὸν πνευματικὸ χῶρο. 
Ὅσο κανεὶς κινεῖται μὲ ἁπλότητα, ἰδίως μέσα σὲ ἕνα Κοινόβιο, τόσο στρογγυλεύει, γιατί φεύγουν τὰ ἐξογκώματα τῶν παθῶν. Ἀλλιῶς κοιτάζει νὰ φτιάξη ἕναν ψεύτικο ἄνθρωπο. 
Γι' αὐτὸ νὰ προσπαθήσουμε νὰ πετάξουμε τὸν κοσμικὸ καρνάβαλο, γιὰ νὰ...

 

 

 

Γέροντας Παΐσιος: «Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἐὰν θέλη κάποιος νὰ νιώση κάτι, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ προσευχὴ»

- Γέροντα, πῶς μπορεῖ νὰ ζήση κανεὶς πνευματικὰ τὶς γιορτές;
- Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτώμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.
Οἱ κοσμικοὶ ζητοῦν νὰ καταλάβουν τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸ χοιρινό, τὸ Πάσχα μὲ τὸ ἀρνί, τὶς Ἀποκριὲς μὲ τὸ κομφετί. Οἱ ἀληθινοὶ μοναχοὶ ὅμως κάθε μέρα ζοῦν τὰ θεία γεγονότα καὶ ἀγάλλονται συνέχεια. Κάθε ἑβδομάδα ζοῦν τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευὴ ζοῦν τὴν Μεγάλη Τετάρτη, τὴν Μεγάλη Πέμπτη, τὴν Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδὴ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, καὶ κάθε Κυριακὴ τὸ Πάσχα, τὴν Ἀνάσταση. Τί, θὰ πρέπη νὰ ἔρθη ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, γιὰ νὰ θυμηθῆ κανεὶς τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ;
Πρέπει νὰ ἔρθη τὸ Πάσχα μὲ τὸ ἀρνί, γιὰ νὰ καταλάβω τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» σὰν τοὺς κοσμικούς; Ὁ Χριστὸς τί εἶπε; «Ἕτοιμοι γίνεσθε» εἶπε. Δὲν εἶπε, «ἑτοιμασθῆτε τώρα!» Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ λέει ὁ Χριστός, «ἕτοιμοι γίνεσθε», πρέπει ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἰδίως ὁ μοναχός, νὰ εἶναι ἕτοιμος συνέχεια. Νὰ μελετάη καὶ νὰ ζῆ τὰ θεία γεγονότα συνέχεια. Ὅταν κανεὶς μελετάη τὰ γεγονότα τῆς κάθε γιορτῆς, φυσιολογικὰ θὰ συγκινηθῆ καὶ μὲ ἰδιαίτερη εὐλάβεια θὰ προσευχηθῆ. Ἔπειτα στὶς Ἀκολουθίες ὁ νοῦς νὰ εἶναι στὰ γεγονότα ποὺ γιορτάζουμε καὶ μὲ εὐλάβεια νὰ...

 

 

 

Ὁ καθηγητὴς Δημήτριος Τσελεγγίδης γιὰ τὸν Ὅσιο Γέροντα Παΐσιο

Συνέντευξη τοῦ καθηγητῆ τς Θεολογικς σχολς ΑΠΘ Δημητρίου Τσελεγγίδη στό Newsbeast.gr
- Κύριε Τσελεγγίδη τί σημαίνει γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἡ ἁγιοκατάταξη τοῦ γέροντα Παϊσίου;
«Ἡ ἁγιοκατάταξη ἑρμηνεύεται ὡς μία κίνηση ὅτι ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἅγιος ἀπὸ τὸ Θεό. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ γίνεται ἅγιος ἂν δὲν τοῦ δοθεῖ ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἡ ἁγιότητα. Πρόκειται γιὰ τὴ δογματικὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ποὺ βλέπει διὰ τῶν ἀκολουθούντων σημείων, αὐτὰ τὰ ὁποία σχετίζονται μὲ τὸ πρόσωπο αὐτό. Ἡ Ἐκκλησία ἔρχεται θεσμικῶς καὶ κατακυρώνει τὴν ἁγιότητα μὲ μία ἐπίσημη ἐκκλησιαστικὴ πράξη». 
- Ἦρθε κάπως καθυστερημένα ἡ συγκεκριμένη κίνηση ἀπὸ πλευρᾶς τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας δεδομένου ὅτι πέρασαν 21 χρόνια ἀπὸ τὴ στιγμὴ πού ἐκοιμήθη ὁ Παΐσιος;
«Ἡ ἁγιότητα τοῦ πατρὸς Παϊσίου, τὸν ὁποῖο γνώρισα ἀπὸ τὰ φοιτητικά μου χρόνια ἦταν πιστοποιημένη στὴ συνείδησή μας ἐπειδὴ μᾶς τὸ βεβαίωνε ὁ Θεός. Ὄχι ἁπλῶς νοητικῶς, ἀλλὰ διὰ τῶν ἀκολουθούντων σημείων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μᾶς βεβαίωνε ὁ Θεὸς τὸ λόγο του καὶ ἦταν συνείδηση εὐρύτερα ὅτι ὁ Παΐσιος εἶναι ἅγιος.
Ἡ ἁγιοκατάταξη εἶναι θέμα διαχείρισης τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῆς Ἐπισκοπῆς. Ἡ Ἐπισκοπὴ ἔχει τὸν θεσμικὸ ρόλο νὰ προχωρήσει στὴν ἁγιοκατάταξη ὅταν ἐκείνη κρίνει. Ὅταν δηλαδὴ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο λειτουργήσει καὶ στὶς συνειδήσεις ὅτι πρέπει νὰ τὸ κάνει. Δὲν ἐξαναγκάζεται. Φυσικὰ καὶ τὸ γνώριζε ἢ τὸ εἶχε πληροφορηθεῖ ἡ Ἐκκλησία, καθότι ἦταν...




Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τόν ἀγώνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, «Περὶ Προσευχῆς», ἐκδόσεις Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2012, σελ. 199-200.

-Γέροντα, πῶς θά μπορέσω τὴν Σαρακοστὴ νὰ ἀγωνισθῶ περισσότερο στὴν ἐγκράτεια;
-Οἱ κοσμικοὶ τώρα τὴν Σαρακοστὴ προσέχουν κατὰ κάποιον τρόπο τὴν ἐγκράτεια, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ πάντα πρέπει νὰ προσέχουμε. Τὸ κυριώτερο ὅμως ποὺ πρέπει νὰ προσέξει κανεὶς εἶναι τὰ ψυχικά πάθη καὶ μετὰ τὰ σωματικά. Γιατί, ἂν δώσει προτεραιότητα στὴ σωματικὴ ἄσκηση καὶ δὲν κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ ξεριζωθοῦν τὰ ψυχικὰ πάθη, τίποτε δὲν κάνει. Πῆγε μία φορὰ σὲ ἕνα μοναστήρι ἕνας λαϊκὸς στὴν ἀρχὴ τῆς Σαρακοστῆς καὶ κάποιος μοναχός τοῦ φέρθηκε ἀπότομα, σκληρά. Ἐκεῖνος ὅμως ὁ καημένος εἶχε καλὸ λογισμὸ καὶ τὸν δικαιολόγησε. Ἦρθε μετὰ καὶ μοῦ εἶπε: «Δὲν τὸν παρεξηγῶ, Πάτερ. Ἦταν βλέπεις ἀπὸ τὸ τριημέρι!». Ἂν τὸ τριημέρι ποὺ ἔκανε ἦταν πνευματικὸ θὰ εἶχε μία γλυκύτητα πνευματικὴ καὶ θὰ μιλοῦσε στὸν ἄλλο μὲ λίγη καλοσύνη. Ἀλλὰ αὐτὸς ζόριζε ἐγωϊστικὰ τὸν ἑαυτό του νὰ κάνει Τριήμερο, καὶ γι’ αὐτὸ ὅλα τοῦ ἔφταιγαν.
-Γέροντα, τί νὰ σκέφτομαι τὴν Σαρακοστή;
-Τὸ Πάθος, τὴν θυσία τοῦ Χριστοῦ νὰ σκέφτεσαι. Ἂν καὶ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ πρέπει συνέχεια νὰ ζοῦμε τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ, γιατί μᾶς βοηθοῦν σ’ αὐτὸ κάθε μέρα τὰ διάφορα τροπάρια, ὅλες οἱ Ἀκολουθίες.
Τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή μᾶς δίνεται ἡ μεγαλύτερη εὐκαιρία γιὰ νὰ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου