Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιὰ τὴν χήρα ποὺ φιλοξένησε τὸν Προφήτη Ἠλία
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ Ἀρετὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι
καθῆκον μας νὰ κάνουμε τὸ καλό, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ
χήρα πού φιλοξένησε τὸν προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλὰ τί ἀγάπη
εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε καὶ τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε:
«Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτὸ θὰ φάω μὲ τὰ παιδιά μου καὶ μετὰ θὰ
πεθάνουμε». Δὲν τοῦ εἶπε: «Δὲν ἔχουμε νὰ σοῦ δώσουμε». Καὶ ὅταν ὁ
Προφήτης, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν προαίρεσή της, τῆς εἶπε νὰ φτιάξη ψωμὶ
πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον καὶ μετὰ γιὰ τὰ παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ
ἒφτιαξε.
Ἂν δὲν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θὰ ἔβαζε
λογισμούς. «Δὲν φτάνει ποὺ τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θὰ ἔλεγε, ζητάει νὰ
φτιάξω πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον!».
Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλὰ ἐμεῖς διαβάζουμε...
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Ἁγία Εὐφημία στὸν Ἅγιο Παΐσιο: "Ἂν ἤξερα τί δόξα ἔχουν οἱ Ἅγιοι, θὰ ἔκανα ὅ,τι μποροῦσα νὰ περάσω πιὸ μεγάλα μαρτύρια"
Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, σελίδες: 224-228
Ἔκδοσις Καλύβης Ἀναστάσεως, Καψάλα, Ἅγιον Ὅρος
Ἦταν στὴν αὐλὴ τῆς Καλύβης του ὁ Γέροντας
(Παΐσιος), ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο.
Ἐπανελάμβανε συνεχῶς ἀπὸ τὴν καρδιά του: «Δόξα σοὶ ὁ Θεός», πάλιν καὶ
πολλάκις. Σὲ μιὰ στιγμὴ ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε: «Ἀχρηστεύεται κανεὶς μὲ τὴν
καλὴ ἔννοια»;
-Ποιός, Γέροντα;
-Ἥσυχα καθόμουν στὸ Κελλί μου, ἦρθε καὶ μὲ παλάβωσε. Ὡραία περνοῦν ἐπάνω.
-Τί συμβαίνει, Γέροντα;
-Θὰ σοῦ πῶ, ἀλλὰ μὴν τὸ πεῖς σὲ κανέναν.
Τοῦ διηγήθηκε τότε τὸ ἕξης: «Εἶχα γυρίσει ἀπὸ τὸν κόσμο, ὅπου εἶχα βγεῖ γιὰ ἕνα ἐκκλησιαστικὸ θέμα. (Μὲ τὸ μακαρίτη Τρίτση).
Τὴν Τρίτη, κατὰ ἡ ὥρα 10 τὸ πρωί, ἤμουν
μέσα στὸ Κελί μου καὶ ἔκανα τὶς Ὧρες. Ἀκούω χτύπημα στὴν πόρτα καὶ μιὰ
γυναικεία φωνὴ νὰ λέει: «Δὶ' εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἠμῶν…». Σκέφθηκα:
«Πῶς βρέθηκε γυναίκα μέσα στὸ Ὅρος;». Ἐν τούτοις ἔνιωσα μιὰ θεία γλυκύτητα μέσα μου καὶ ρώτησα:
-Ποιὸς εἶναι;
-Ἡ Εὐφημία! (ἀπαντᾶ).
-Σκεφτόμουν, «ποιὰ Εὐφημία; Μήπως καμιὰ
γυναίκα ἔκανε καμιὰ τρέλα καὶ ἦρθε μὲ ἀνδρικὰ στὸ Ὅρος; Τώρα τί νὰ
κάνω;». Ξαναχτυπᾶ. Ρωτάω: «Ποιὸς εἶναι;». «Ἡ Εὐφημία», ἅπαντα καὶ πάλι.
Σκέφτομαι καὶ δὲν ἀνοίγω. Στὴν τρίτη φορὰ ποὺ χτύπησε, ἄνοιξε μόνη της ἡ
πόρτα, ποὺ εἶχε σύρτη ἀπὸ....
Ἡ μέση καὶ βασιλικὴ ὁδὸς τοῦ Γέροντος Παϊσίου ἔναντι τοῦ ποικίλου ζηλωτισμοῦ καὶ τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ
Ἡ κατωτέρω σοφή καί διακριτική ἐπιστολή τοῦ Ὁσίου Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
ἐστάλη στόν π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο τό 1969.
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 23ῃ Ἰανουαρίου 1969
Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε
Ἐπειδή βλέπω τόν μεγάλον σάλον πού
γίνεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων φιλενωτικῶν
κινήσεων καί τῶν ἐπαφῶν τοῦ Πατριάρχου μετά τοῦ Πάπα, ἐπόνεσα καί ἐγώ
σάν τέκνον Της καί ἐθεώρησα καλόν, ἐκτός ἀπό τίς προσευχές μου, νά
στείλω καί ἕνα μικρό κομματάκι κλωστή (πού ἔχω σάν φτωχός μοναχός), διά
νά χρησιμοποιηθῆ καί αὐτό, ἔστω καί γιά μία βελονιά, διά τό
πολυκομματιασμένο φόρεμα τῆς Μητέρας μας. Πιστεύω ὅτι θά κάμετε ἀγάπην
καί θά τό χρησιμοποιήσετε διά μέσου τοῦ θρησκευτικοῦ σας φύλλου. Σᾶς
εὐχαριστῶ.
Θά ἤθελα νά ζητήσω συγγνώμην ἐν πρώτοις
ἀπ' ὅλους, πού τολμῶ νά γράψω κάτι, ἐνῶ δέν εἶμαι οὔτε ἅγιος, οὔτε
θεολόγος. Φαντάζομαι ὅτι θά μέ καταλάβουν ὅλοι, ὅτι τά γραφόμενά μου δέν
εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας βαθύς μου πόνος διά τήν γραμμήν καί
κοσμικήν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα. Ὅπως φαίνεται,
ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Ἐκκλησία, διότι ἡ
Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή εἶναι πολύ
σεμνή. Αὐτή ἡ ἀγάπη, πού ἀκούσθηκε ἀπό τήν Πόλι, βρῆκε ἀπήχησι σέ
πολλά...
Ἅγιος Παΐσιος: "Ὑπάρχει κίνδυνος νὰ μεταφερθοῦν "πνευματικὰ μικρόβια" καὶ νὰ μολύνουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας ἀπὸ τοὺς θεολόγους τῆς Δύσης! "
Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἅγιος
Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος"
Ὁ πατὴρ Παΐσιος δὲν συμφωνοῦσε νὰ
σπουδάζουν οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι στὴ Δύση, διότι ἔβλεπε τὸν κίνδυνο νὰ
μεταφέρουν ἀπὸ ἐκεῖ "πνευματικὰ μικρόβια" καὶ νὰ μολύνουν τὴν ἀμώμητη
ὀρθόδοξη πίστη μας. "τί θὰ πᾶτε νὰ πάρετε ἀπὸ ἐκεῖ; Ἔλεγε. Αὐτοὶ δὲν
ἔχουν τίποτε, τὰ ἔχουν γκρεμίσει ὅλα." Καὶ σὲ ἕναν ὀρθόδοξο Γάλλο
ἱερομόναχο ποὺ τὸν ρώτησε σὲ τί διαφέρουν οἱ καθολικοὶ καὶ οἱ
προτεστάντες ἀπὸ τοὺς ὀρθόδοξους, εἶπε χαρακτηριστικά: "Ἃς ὑποθέσουμε
ὅτι ἡ ὀρθοδοξία εἶναι σὰν αὐτὸ τὸ καλύβι ποὺ βλέπεις, φτιαγμένο ἀπὸ
πέτρες, λάσπη καὶ ζωνάρια. Οἱ καθολικοὶ ἀφαίρεσαν τὴν λάσπη, οἱ
προτεστάντες ἀφαίρεσαν καὶ τὰ ζωνάρια. Μποροῦν τώρα νὰ σταθοῦν οἱ πέτρες
μόνες τους;"
Στενοχωριόταν καὶ ὅταν μάθαινε ὅτι
κάποιοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι, ἀντὶ νὰ τρέφονται ἀπὸ τὴν "δυνατὴ πνευματικὴ
τροφὴ" τῶν ὀρθοδόξων πατερικῶν κειμένων καὶ νὰ πίνουν ἀπὸ τὰ
κρυστάλλινα ὕδατα τῆς πατερικῆς θεολογίας, μελετοῦσαν τοὺς....
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀποστρεφόταν τὸν Καζαντζάκη, ἐμεῖς τὸν βάλαμε στὰ νέα Θρησκευτικά!
Πολλά μαργαριταρια καὶ πρωτόγνωρα κείμενα γιὰ ἕνα μάθημα Θρησκευτικῶν
ἀνακαλύπτει ὅποιος μελετᾶ τοὺς Φακέλους Μαθήματος γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ ποὺ
ἔρχονται νὰ ἀντικαταστήσουν τὰ μέχρι σήμερα διδασκόμενα βιβλία. Ὁ Νίκος
Καζαντζάκης κατέχει κεντρικη θέση στους Φακέλους αὐτούς. Πολλὰ κείμενά
του παρατίθενται γιὰ χρήση κατὰ τὴ διδασκαλία τοῦ θρησκευτικοῦ
μαθήματος. Ἀνάμεσά σε αὐτὰ καὶ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου τοῦ
«Ὁ Τελευταῖος Πειρασμὸς» ποὺ ὑπάρχει στὸν Φάκελο Μαθήματος γιὰ τὰ
Θρησκευτικά της Β΄ Γυμνασίου.
Ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου
ἱερομόναχος Ἰσαὰκ γράφει «ὁ π. Παΐσιος ἀποστρεφόταν τόν Καζαντζάκη,
λόγῳ τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν βλασφημιῶν του καὶ δὲν ἤθελε οὔτε νὰ βλέπῃ οὔτε
νὰ ἀκούει τὸ ὄνομά του». Εἶναι παραδειγματικὴ καὶ διδακτικὴ ἡ
συμπεριφορὰ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, ἀλλὰ καὶ ἡ φωτισμένη ἐπιχειρηματολογία
του, στὴν περίπτωση ποὺ κατέβηκε ὁ ἴδιος στὴ Θεσσαλονίκη (1988) καὶ
πρωτοστάτησε σὲ διαδήλωση μπροστὰ σὲ αἴθουσα κινηματογράφου γιὰ νὰ
ματαιωθεῖ, ὅπως καὶ ἔγινε, ἡ προβολὴ τῆς βλάσφημης ταινίας τοῦ Σκορτσέζε
«Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ποὺ βασιζόταν στὸ ὁμώνυμο ἔργο τοῦ
Καζαντζάκη. Διηγεῖται σχετικὰ ὁ βιογράφος του: «Πέρα ἀπὸ τὶς μεμονωμένες
ἀντιδράσεις τοῦ εὐσεβοῦς ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀποφασίσθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία
συντονισμένη διαμαρτυρία, στὶς 6-7 Νοεμβρίου (ν.ἡ.) τοῦ ἰδίου ἔτους
(1988). Ζητήθηκε και ἡσυμμετοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὅμως
ἀρκετοὶ ἀντέδρασαν ἀρνητικά. Δὲν θεωροῦσαν καὶ τόσο πνευματικὸ νὰ
ἀσχολοῦνται μὲ τέτοια θέματα λέγοντας ὅτι ἡ περιφρόνησή τους πρὸς τὸ
ἔργο γίνεται αἰτία νὰ προβληθῇ λιγώτερο.
Ὁ Γέροντας εἶχε τελείως ἀντίθετη ἄποψη:
“Στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας”, ἔλεγε “δέκα Χριστιανοὶ ὑπερασπίστηκαν
δυναμικὰ τὴν εἰκόνα τοῦ....
Ἅγιος Παΐσιος: "Βλέπω πὼς μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια..."
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ
–
Γέροντα, πῶς μπορεῖς νὰ ἀντιμετωπίσεις τὸν ἄλλον, ὅταν εἶναι νευριασμένος;
– Μὲ τὴν
ὑπομονή!
– Καὶ ἂν
δὲν ἔχεις;
– Νὰ πᾶς
νὰ ἀγοράσεις! Πουλᾶνε στὰ σοῦπερ-μάρκετ!… Κοίταξε, ὅταν ὁ ἄλλος εἶναι
μπουρινιασμένος, ό,τι καὶ νὰ τοῦ πεῖς, δὲν γίνεται τίποτε. Καλύτερα ἐκείνη τὴν
στιγμὴ νὰ σιωπήσεις καὶ νὰ λὲς τὴν εὐχή. Μὲ τὴν εὐχὴ θὰ καλμάρει ὁ ἄλλος, θὰ ἠρεμήσει
καὶ θὰ μπορέσεις μετὰ νὰ συνεννοηθεῖς μαζί του. Βλέπεις, καὶ οἱ ψαράδες δὲν πᾶνε
νὰ ψαρέψουν, ἂν δὲν ἔχει μπουνάτσα· κάνουν ὑπομονή, ὥσπου νὰ καλωσυνέψει ὁ
καιρός.
– Ποῦ ὀφείλεται,
Γέροντα, ἡ ἀνυπομονησία τῶν ἀνθρώπων;
– Στὴν
πολλή… ἐσωτερική τους εἰρήνη! Ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων τὴν κρέμασε στὴν ὑπομονή.
«Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, σωθήσεται», λέει τὸ Εὐαγγέλιο. ΓΙ’ αὐτὸ δίνει
δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, γιὰ νὰ ἀσκηθοῦν στὴν ὑπομονὴ οἱ ἄνθρωποι.
Ἡ ὑπομονὴ
ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Γιὰ νὰ ὑπομείνεις τὸν ἄλλον, πρέπει νὰ τὸν πονέσεις. Καὶ
βλέπω πὼς μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια. Εἶδα θηρία νὰ....
Ὅσιος Παΐσιος: «Σᾶς κούνησε γερὰ δηλαδή! Σᾶς ξύπνησε ὅμως;»
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Πατὴρ Παΐσιός μοῦ εἶπε» (σελ: 142) τοῦ Ἀθανασίου Ρακοβαλή
– Γέροντα, στὴν Πάτρα πρὶν ἀπὸ 2 μῆνες ἔκανε σεισμό! Δυνατὸ σεισμό, ράγισαν καὶ οἱ ἐκκλησίες!
– Σᾶς κούνησε γερὰ δηλαδή! Σᾶς ξύπνησε ὅμως;
– Μᾶς ξύπνησε, μᾶς ξύπνησε γέροντα!
– Ὅμως πάλι θὰ κοιμηθεῖτε.
– Ναί, ναί, γέροντα.
– Καὶ ΄δῶ βλέπει κανεὶς τὴν εὐσπλαχνία
τοῦ Θεοῦ. Γυρίζει τὸ κουμπὶ μέχρι τὸ πέντε, δὲν τὸ γυρίζει παρὰ πάνω, θὰ
μποροῦσε νὰ πάει μέχρι τὸ δώδεκα καὶ δὲν θά ἔμενε τίποτα ὄρθιο. Γυρίζει
τὸ κουμπί, μέχρι ἐκεῖ ποὺ θὰ ὠφελήσει.
Ὁ Θεὸς θὰ μποροῦσε νὰ κάνει ὅλους τούς ἀνθρώπους μέσα σὲ τρία λεπτὰ νὰ μετανοήσουν, ἂν γύριζε ἂς ποῦμε τὸ κουμπὶ καὶ...
Ἅγιος Παΐσιος: "Ἂχ ἀδερφοί μου, στοὺς καιροὺς αὐτούς, θὰ ψυχρανθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν καὶ θὰ ὑπάρξει θλίψις πολλή, ἐπιθέσεις Ἐθνῶν, μεταναστεύσεις λαῶν, ἀκαταστασία μεγάλη"
Ἀπομαγνητοφωνημένα τὰ
ψυχωφέλιμα λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου:
Ἂχ ἀδερφοί μου, στοὺς καιροὺς αὐτούς, θὰ
ψυχρανθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν καὶ θὰ ὑπάρξει θλίψις πολλή, ἐπιθέσεις Ἐθνῶν,
μεταναστεύσεις λαῶν, ἀκαταστασία μεγάλη. Σπατάλη, ἀμέλεια, ἀδιαφορία διὰ τὴν
σωτηρίαν τῆς ψυχῆς, ὅλοι περίπου οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι πρόθυμοι νὰ τρέχουν στὰ
τραπέζια, στοὺς χορούς, στὰ γλέντια, θὰ τρέχουν νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ γήινα ἀγαθά.
Οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι φιλόνικοι, θὰ εἶναι πολὺ ὀκνηροί,
θὰ εἶναι εἰς τὰ χριστιανικά τους καθήκοντα, ὀκνηροὶ εἰς ὑπερθετικὸν βαθμόν. Θὰ εἶναι πρόθυμοι νὰ κατακρίνουν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους.
Ἀπιστία, μίσος, ἔχθρα, φθόνος, φιλονικία, θὰ κατέχουν τὴν πρώτην θέσιν στὴν ζωὴ
τῶν ἀνθρώπων.
Ἃς σταθοῦμε μὲ φόβον Θεοῦ καὶ ἃς εἴμεθα
προσεκτικοὶ εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν θρησκευτικῶν μας καθηκόντων, τηροῦντες ὄλας
τὰς ἀρετάς. Ἃς φροντίσουμεν νὰ γεμίσουμεν τὰ ἀγγεῖα μας μὲ
ἔλαιον, ἐφ’ ὅσον ἡ ψυχὴ μᾶς εὑρίσκεται στὸ σῶμα, πρέπει νὰ φέγγει ἡ λαμπάδα
μας, πρέπει νὰ εἶναι ἀναμμένη σὲ ὅλη μας τὴ ζωή, νὰ εἶναι ἀναμμένη προτοῦ
κλείσουν τὰ....
Ἅγιος Παΐσιος: "Ἡ δικαιολογία" μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὸν Παράδεισο...
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»
– Γέροντα, ποῦ ὀφείλεται ἡ δικαιολογία;
– Στὸν ἐγωισμό. Ἡ δικαιολογία εἶναι
πτώση καὶ διώχνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Πρέπει ὄχι μόνο νὰ μὴ δικαιολογῆται
κανείς, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀγαπήση τὴν ἀδικία ποὺ γίνεται εἰς βάρος του.
Αὐτὴ ἡ δικαιολογία μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὸν
Παράδεισο. Ἔτσι δὲν τὸ ἔπαθε ὁ Ἀδάμ; Ὅταν τὸν ρώτησε ὁ Θεός: «μήπως
ἔφαγες ἀπὸ τὸ δένδρο ποὺ σοῦ εἶπα νὰ μὴ φᾶς;», ἐκεῖνος δὲν εἶπε:
«ἥμαρτον, Θεέ μου, ναί, ἔσφαλα», ἀλλὰ δικαιολογήθηκε. «Ἡ γυναίκα ποὺ μοῦ
ἔδωσες, εἶπε, αὐτὴ μοῦ ἔδωσε καὶ ἔφαγα». Σὰν νὰ ἔλεγε: «Ἐσὺ φταῖς ποὺ
ἔπλασες τὴν Εὔα»! Μήπως ἦταν ὑποχρεωμένος ὁ Ἀδὰμ σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα νὰ
ἀκούση τὴν Εὔα; Ρωτάει ὁ Θεὸς καὶ τὴν Εὔα κι ἐκείνη ἀπαντάει: «Τὸ φίδι
μὲ ἀπάτησε».
Ἂν ἔλεγε ὁ Ἀδάμ: «ἥμαρτον, Θεέ μου,
ἔσφαλα» καὶ ἂν ἔλεγε καὶ ἡ Εὔα: «ἐγὼ ἔσφαλα», ὅλα θὰ τακτοποιοῦνταν.
Ἀλλὰ ἀμέσως δικαιολογία-δικαιολογία.
Γέροντα, πολλὲς φορές, ὅταν μοῦ κάνουν μιὰ...
"Οἱ ἔγγαμοι ἔχουν ὑποχρέωση νὰ ἀγωνίζονται νὰ ἐγκρατεύονται, γιὰ νὰ μὴ μεταδώσουν τὸ σαρκικὸ πάθος καὶ στὰ παιδιά τους"
Ἁγίου Παΐσιου Ἁγιορείτου - Οἰκογενειακὴ ζωὴ
Δὲν δικαιολογοῦνται οἱ ἔγγαμοι, ἐπειδὴ
ἀκολούθησαν τὸν ἔγγαμο βίο, νὰ ξεχνοῦν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο
σάρκα, ἀλλὰ εἶναι καὶ πνεῦμα, καὶ νὰ ἀφήνουν τὸν ἑαυτὸ τοὺς ἀχαλίνωτο.
Πρέπει νὰ ἀγωνίζονται νὰ ὑποτάξουν τὴν
σάρκα στὸ πνεῦμα. Ἂν προσπαθοῦν νὰ ζοῦν πνευματικά, μὲ τὴν καθοδήγηση
τοῦ Πνευματικοῦ τους, θὰ ἀρχίσουν νὰ γεύονται σιγὰ-σιγὰ καὶ ἀνώτερες
χαρές, πνευματικές, οὐράνιες, καὶ δὲν θὰ ἀναζητοῦν τὶς σαρκικές. Ἔχουν ὑποχρέωση νὰ ἀγωνίζονται νὰ ἐγκρατεύονται, γιὰ νὰ μὴ μεταδώσουν τὸ σαρκικὸ πάθος καὶ στὰ παιδιά τους.
Ἕνα παιδάκι, ποὺ οἱ γονεῖς του ἔχουν πολὺ σαρκικὸ φρόνημα, ἔχει ἀπὸ μικρὸ τέτοιες τάσεις, γιατί....
"Οἱ μακαρισμοὶ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου"
Ἐπιμέλεια: Ἠλιάδης Χριστόδουλος - Φιλόλογος
Στὶς
2 Δεκεμβρίου τοῦ 1972, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἔστειλε μιὰ ἐπιστολὴ στὶς
μοναχὲς στὴ Σουρωτή, ξεκινώντας ἔτσι τὸ λόγο του... «Σήμερα μὲ ἐπίασε
μιὰ τρέλα καὶ πῆρα τὸ μολύβι, ὅπως κάνει ὁ τρελὸς ποὺ γράφει τὰ
ξεσπάσματά του στοὺς τοίχους»... Συνεχίζοντας, μᾶς παρέθεσε τοὺς δικούς
του μακαρισμοὺς ποὺ εἶναι πολὺ παρηγορητικοὶ καὶ ἐλπιδοφόροι γιὰ τὴν ἐδῶ
καὶ τὴν ἄλλη ζωή...
Μακάριοι ὅσοι ἀγαπήσανε τὸν Χριστὸ περισσότερο ἀπ’ ὅλα τά τοῦ κόσμου καὶ ζοῦν μακριά τοῦ κόσμου καὶ σιμὰ στὸν Θεό, μὲ τὶς παραδεισένιες χαρές, ἐπὶ τῆς γῆς.
Μακάριοι ὅσοι κατόρθωσαν νὰ ζοῦν στὴν ἀφάνεια καὶ ἀπέκτησαν μεγάλες ἀρετὲς καὶ δὲν ἀπέκτησαν οὔτε καὶ μικρὸ ὄνομα.
Μακάριοι ὅσοι κατόρθωσαν νὰ κάνουν τὸν παλαβὸ καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο προφύλαξαν τὸν πνευματικό τους πλοῦτο.
Μακάριοι
ὅσοι δὲν κηρύττουν μὲ λόγια τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ τὸ ζοῦνε καὶ κηρύττουν
μὲ τὴν σιωπή τους, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία καὶ τοὺς προδίδει.
Μακάριοι
ὅσοι χαίρονται, ὅταν τοὺς κατηγοροῦν ἀδίκως, παρὰ ὅταν τοὺς ἐπαινοῦν
δικαίως γιὰ τὸν ἐνάρετο βίο τους. Ἐδῶ εἶναι τὰ σημάδια τῆς ἁγιότητος καὶ
ὄχι στὸν ξερὸ ἀγώνα τῶν σωματικῶν ἀσκήσεων καὶ τὸν μεγάλο ἀριθμὸ τῶν
ἀγώνων, ποὺ ὅταν δὲν γίνονται μὲ ταπείνωση καὶ μὲ σκοπὸ τὴν ἀπέκδυση τοῦ
παλαιοῦ μας ἀνθρώπου, μόνον ψευδαισθήσεις δημιουργοῦν.
Μακάριοι αὐτοὶ ποὺ....
"...Ἐγώ, ὅσο ὠφελήθηκα ἀπὸ τὴν ἀρρώστια, δὲν ὠφελήθηκα ἀπὸ ὅλη τὴν ἄσκηση ποὺ εἶχα κάνει μέχρι τότε..."
Ἐπιμέλεια: Ἠλιάδης Χριστόδουλος - Φιλόλογος
Λόγοι Ἁγίου Παϊσίου -
Περὶ ὠφελείας τῶν ψυχῶν ἀπὸ τὶς ἀσθένειες
Ὅταν τὸ σῶμα δοκιμάζεται, τότε ἡ ψυχὴ ἁγιάζεται.
Μὲ τὴν ἀρρώστια πονάει τὸ σῶμα μας, τὸ
χωματόκτιστο αὐτὸ σπίτι μας, ἀλλὰ ἔτσι θὰ ἀγάλλεται αἰώνια ὁ νοικοκύρης
του, ἡ ψυχή μας, στὸ οὐράνιο παλατάκι ποὺ μᾶς ἑτοιμάζει ὁ Χριστός.
Μὲ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ λογική, ποὺ
εἶναι παράλογη γιὰ τοὺς κοσμικούς, χαίρομαι καὶ ἐγὼ καὶ καμαρώνω γιὰ τὶς
σωματικὲς βλάβες ποὺ ἔχω.
Τὸ μόνο ποὺ δὲν σκέφτομαι εἶναι ὅτι θὰ
ἔχω οὐράνια ἀνταμοιβή. Καταλαβαίνω ὅτι ἐξοφλῶ τὴν ἀχαριστία μου στὸν
Θεό, ἀφοῦ δὲν ἔχω ἀνταποκριθεῖ στὶς μεγάλες Του δωρεὲς καὶ εὐεργεσίες.
Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶναι τελείως καλὰ στὴν
ὑγεία του, δὲν εἶναι καλά. Καλύτερα νὰ ἔχει κάτι. Ἐγώ, ὅσο ὠφελήθηκα
ἀπὸ τὴν ἀρρώστια, δὲν ὠφελήθηκα ἀπὸ ὅλη τὴν ἄσκηση ποὺ εἶχα κάνει μέχρι
τότε. Γι’ αὐτὸ λέω, ἂν δὲν ἔχει κανεὶς ὑποχρεώσεις, νὰ προτιμᾶ ἀρρώστιες
παρὰ ὑγεία. Ἀπὸ τὴν ὑγεία του εἶναι χρεώστης, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια,
ὅταν τὴν ἀντιμετωπίζει μὲ ὑπομονή, ἔχει νὰ λάβει. Ὅταν ἤμουν στὸ
Κοινόβιο, εἶχε ἔρθει μιὰ φορὰ ἕνας ἅγιος Ἐπίσκοπος, πολὺ γέρος, ὀνόματι
Ἰερόθεος, ποὺ ἀσκήτευε στὴν Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης. Τὴν ὥρα ποὺ ἔφευγε,
ὅπως πῆγε νὰ ἀνεβεῖ στὸ ζῶο, τραβήχτηκε τὸ παντελόνι του καὶ φάνηκαν τὰ
πρησμένα του πόδια. Οἱ Πατέρες ποὺ πῆγαν νὰ....
Ὅσιος Παΐσιος: «Οἱ Καθολικοί πᾶνε σιγά - σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν τούς Ἁγίους, ὁ Ἅγιος Γεώργιος λένε ὅτι εἶναι μύθος»
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
Λόγοι Α΄, Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον
«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 1998
Πόσο ἔχουν ἐπιδράσει οἱ Προτεστὰντες,
οἱ Καθολικοί! Τὸ ἄθεο πνεῦμα πόσο μπῆκε στὸν Καθολικισμό! Οἱ Καθολικοί πᾶνε
σιγά-σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν τούς Ἁγίους. «Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, λένε, δὲν ἦταν
μεγάλη Ἁγία· ἕνας μικρός βασιλίσκος ἦταν ὁ πατέρας της. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἦταν
μικρός Ἅγιος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος μύθος. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ δὲν ὑπῆρχε0183 ἦταν
μία παρουσία τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ». Μετά θὰ ποῦν: «Ὁ
Χριστός δὲν εἶναι Θεός· ἦταν μόνον ἕνας δάσκαλος μεγάλος». Μετά θὰ προχωρήσουν
καὶ ἄλλο: «Ὁ Θεὸς εἶναι μία δύναμη».
Καὶ μετά θὰ ποῦν: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ
φύση»! ἐνῶ ὑπάρχουν γεγονότα χειροπιαστὰ, Προφῆτες, προφητεῖες, τόσο ζωντανά
θαύματα, φθάνουν καὶ μερικοί δικοί μας στὸ σημεῖο νὰ...
Ἅγιος Παΐσιος: «Ἡ γκρίνια γίνεται συνήθεια, γιατί ἡ γκρίνια φέρνει γκρίνια καὶ ἡ κακομοιριὰ φέρνει κακομοιριά»
Λόγοι Ἁγίου Παϊσίου περὶ ἀχαριστίας, γκρίνιας
καὶ
πίστης στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ
Ἐπιμέλεια: Ἠλιάδης Χριστόδουλος - Φιλόλογος
Μερικοὶ λένε «πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μὲ βοηθήσει»,
καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη προσπαθοῦν νὰ μαζεύουν χρήματα, γιὰ νὰ μὴ στερηθοῦν τίποτε.
Αὐτοὶ ἐμπαίζουν τὸν Θεό, γιατί δὲν ἐμπιστεύονται τὸν ἑαυτό τους στὸν
Θεὸ ἀλλὰ στὰ χρήματα.
Ἂν δὲν παύσουν νὰ ἀγαποῦν τὰ χρήματα καὶ νὰ στηρίζουν σ΄ αὐτὰ τὴν ἐλπίδα τους, δὲν
θὰ μπορέσουν νὰ στηρίξουν τὴν ἐλπίδα τους στὸν Θεό. Δὲν λέω νὰ μὴν ἔχουν οἱ ἄνθρωποι
μιὰ οἰκονομία στὴν ἄκρη γιὰ ὥρα ἀνάγκης, ἀλλὰ νὰ μὴ στηρίζουν τὴν ἐλπίδα τους
στὰ χρήματα καὶ δίνουν σ’ αὐτὰ τὴν καρδιά τους, γιατί ἔτσι ξεχνοῦν τὸν Θεό.
Ὅποιος κάνει σχέδια δικά του, χωρὶς νὰ ἐμπιστεύεται
στὸν Θεό, καὶ λέει μετὰ ὅτι ἔτσι θέλει ὁ Θεός, αὐτὸς εὐλογεῖ τὸ ἔργο του
ταγκαλακίστικα καὶ συνέχεια βασανίζεται. Δὲν ἔχουμε
καταλάβει τὴν δύναμη καὶ τὴν καλωσύνη τοῦ Θεοῦ. Δὲν Τὸν ἀφήνουμε νοικοκύρη νὰ μᾶς
κυβερνάει, γι’ αὐτὸ ταλαιπωρούμαστε.
Στὸ Σινά, ἐκεῖ στὸ ἀσκητήριο τῆς Ἁγίας Ἐπιστήμης ὅπου ἔμενα, τὸ νερὸ
ἦταν ἐλάχιστο. Μιά–μια σταγόνα ἔτρεχε ἀπὸ ἕναν βράχο μέσα σὲ μιὰ σπηλιά, καμμιὰ εἰκοσαριὰ
μέτρα μακριὰ...
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἶχε μεγάλη ὀρθόδοξη εὐαισθησία, γι΄ αὐτὸ δὲν δεχόταν συμπροσευχὲς καὶ κοινωνία μὲ πρόσωπα μὴ ὀρθόδοξα
Ἱερομονάχου
Ἰσαὰκ «Βίος Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου»
Ἁγιογραφία
καὶ κεντρικὴ διάθεση βιβλίου:
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος»
Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς
Ὁ Γέροντας ἦταν μοναχὸς μὲ ἐκκλησιαστικὸ
φρόνημα καὶ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση. Οἱ ἐκκλησιολογικὲς του ἀπόψεις ἦταν ὀρθοδοξότατες.
Πίστευε ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατέχει τὸ πλήρωμα τῆς ἀποκαλυφθείσης Ἀλήθειας. Ἔλεγε: «Ὅ,τι
ἔχει ἡ Ἐκκλησία εἶναι λαμπικαρισμένο». Ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων κατορθώνεται στὴν
Ἐκκλησία. Αἰσθανόταν ὅτι ἀποτελεῖ μέλος της. Ὑπέτασσε τὸ θέλημά του καὶ
θυσιαζόταν γιὰ τὸ καλό της. Ἀκόμη καὶ ἡ ἄσκησή του εἶχε ἐκκλησιαστικὴ ἀναφορά.
Πίστευε ὅτι, «ὅταν διορθώσω τὸν ἑαυτό μου, διορθώνεται ἕνα κομμάτι τῆς Ἐκκλησίας».
Ἡ ἀγάπη του γιὰ αὐτὴν ἦταν πολὺ μεγάλη. Γιὰ τὴν εὐστάθειά της ὑπέμεινε κόπους
καὶ θυσίες, γιὰ τὴν δόξα της προσευχόταν συνεχῶς. Γιὰ τὴν ἑνότητά της ἀγωνίστηκε
πολυτρόπως. Ἔγραφε: «Δὲν εἶμαι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν κάνει τὴν Ὀρθόδοξον τοῦ
Χριστοῦ Ἐκκλησίαν κόμμα. Ἀγαπῶ τοὺς καλοὺς ἐργάτας τοῦ Χριστοῦ καὶ βοηθῶ ὅσο
μπορῶ».
Βοήθησε πολλοὺς νέους νὰ γίνουν
καλοὶ κληρικοί, ἐργάτες στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου. Τοὺς συμβούλευε: «Ἐργασθεῖτε
ταπεινὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ὁ Κύριος θὰ σᾶς προδώσει (ἀναδείξει, φανερώσει)
στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων». Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς σήμερα κοσμοῦν τὴν Ἱεραρχία.
Ἤθελε οἱ κληρικοὶ νὰ ἑτοιμάζουν τὸν
λαὸ μὲ τὴν μετάνοια, γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὴν δικαία ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἡ διακονία
τους νὰ ἀποβλέπη στὴν σωτηρία τῶν πιστῶν καὶ στὴν δόξα τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι στὴν
αὐτοπροβολή. Ἔλεγε γιὰ κληρικὸ ποὺ ἐπετέλεσε ἔργο ἀξιόλογο, ὅτι «θὰ εἶχε...
Ἅγιος Παΐσιος: «Ὁ Κύριος, θὰ παρουσιάση τοὺς Μάρκους τοὺς Εὐγενικοὺς καὶ τοὺς Γρηγορίους Παλαμάδες, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ νὰ στερεώσουν τὴν παράδοση...»
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου
Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄ (σελ. 347-349). Ἐκδόσεις Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον
«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης.
Πολλοὶ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν δὲν ἤξεραν
τὸ δόγμα, ἔλεγαν: «Πιστεύω ὅ,τι θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες». Ἂν κάποιος
ἔλεγε αὐτό, μαρτυροῦσε. Δὲν ἤξερε δηλαδὴ νὰ φέρη ἀποδείξεις στοὺς
διῶκτες γιὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ τοὺς πείση, ἀλλὰ εἶχε ἐμπιστοσύνη στοὺς
Ἁγίους Πατέρες. Σκεφτόταν: «Πῶς νὰ μὴν ἔχω ἐμπιστοσύνη στοὺς Ἁγίους
Πατέρες; Αὐτοὶ ἦταν καὶ πιὸ ἔμπειροι καὶ ἐνάρετοι καὶ ἅγιοι. Πῶς ἐγὼ νὰ
δεχθῶ μία ἀνοησία; Πῶς νὰ ἀνεχθῶ νὰ βρίζη ἕνας τούς Ἁγίους Πατέρες;» Νὰ
ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν παράδοση. Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκὴ
εὐγένεια καὶ πᾶνε νὰ δείξουν τὸν καλό. Θέλουν νὰ δείξουν ἀνωτερότητα καὶ
τελικὰ πᾶνε νὰ προσκυνήσουν τὸν διάβολο μὲ τὰ δύο κέρατα. «Μία
θρησκεία, σοὺ λένε, νὰ ὑπάρχη» καὶ τὰ ἰσοπεδώνουν ὅλα.
Ἦρθαν καὶ σ΄ἐμένα μερικοὶ καὶ μοῦ εἶπαν:
«Ὅσοι πιστεύουμε στὸν Χριστό, νὰ κάνουμε μία θρησκεία». «Τώρα εἶναι σὰν
νὰ μοῦ λέτε, τοὺς εἶπα, χρυσὸ καὶ μπακίρι, χρυσὸ τόσα καράτια καὶ τόσα
ποὺ τὰ ξεχώρισαν, νὰ τὰ μαζέψουμε πάλι καὶ νὰ τὰ κάνουμε ἕνα. Εἶναι
σωστὸ νὰ τὰ ἀνακατέψουμε πάλι; Ρωτῆστε ἕναν χρυσοχόο: «Κάνει νὰ
ἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό;» Ἔγινε τόσος ἀγώνας, γιὰ νὰ
λαμπικάρη τὸ δόγμα».
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό. Σήμερα λένε: «Ὄχι μόνο μὲ αἱρετικὸ ἀλλὰ καὶ μὲ Βουδιστὴ καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ....
Ἡ ἀπάντηση σ' ὅλα τα ἀρρωστημένα νεοεποχίτικα περὶ «ἒμφυλων ταυτοτήτων» ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παΐσιο
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γέροντος Παϊσίου
Ἁγιορείτου Λόγοι Δ´, Οἰκογενειακή Ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
«Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2003, σσ. 79-80.
Ἡ ἀγάπη τῆς μάνας
Μιά φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μέ τήν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.
- Δέν φθάνει νά ἀγαπάη κανείς τόν ἄλλον· πρέπει νά τόν ἀγαπάη
περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἡ μάνα ἀγαπάει τά παιδιά της περισσότερο
ἀπό τόν ἑαυτό της. Μένει νηστικιά, γιά νά ταΐση τά παιδιά της, ἀλλά
νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπό ἐκεῖνα. Τά παιδάκια τρέφονται ὑλικά
καί ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τήν ὑλική γεύση, ἐνῶ αὐτή ἔχει τήν
πνευματική ἀγαλλίαση.
Μιά κοπέλα, πρίν παντρευτῆ, μπορεῖ νά κοιμᾶται μέχρις τίς δέκα τό πρωί
καί νά θέλη καί τό γάλα της νά τό ἑτοιμάζη ἡ μάνα της. Βαριέται νά κάνη
καμμιά δουλειά. Τά θέλει ὅλα ἕτοιμα· θέλει ὅλοι νά τήν περιποιοῦνται.
Ἀπαιτήσεις ἀπό τήν μάνα, ἀπαιτήσεις ἀπό τόν πατέρα, καί ἐκείνη νά ἔχη τό
χουζούρι της.
Ἐνῶ ὑπάρχει στήν φύση της ἡ ἀγάπη, δέν ἀναπτύσσεται, γιατί συνέχεια
δέχεται βοήθεια καί εὐλογίες ἀπό τήν μάνα της, ἀπό τόν πατέρα της, ἀπό
τά ἀδέλφια της. Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού γίνεται μάνα, μοιάζει μέ
μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατί δουλεύει συνέχεια ἡ
ἀγάπη. Πρῶτον σιχαινόταν, ὅταν ἄγγιζε κάτι βρώμικο, καί ἔπαιρνε
μοσχοσάπουνα γιά νά πλυθῆ. Ὕστερα, ὅταν λερώνεται τό παιδάκι καί πρέπη
νά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου