Στην κατοχή είχε μείνει στην γειτονιά ένα ορφανό. Κανείς δεν το έπαιρνε σπίτι του. Σκεφτόντουσαν διάφορα πράγματα. Κατοχή είναι… τα βολεύω δύσκολα… πως θα το ταΐσω… κ.λ.π.
Ένας πολύτεκνος, είχε δέκα παιδιά, ήταν
και φτωχός, μόλις το είδε το κακόμοιρο, το λυπήθηκε!! Το φώναξε σπίτι
του και τόχωσε κάτω από τις κουβέρτες μαζί με τ’ άλλα. — «Δέκα έχω… και
ένα αυτό ένδεκα!!» σκέφτηκε «έχει ο Θεός»…
Γέλασε ο γέροντας χαρούμενος και ευτυχισμένος και συνέχισε.
— Βλέπεις ο πολύτεκνος είχε πλούσια καρδιά… κι ας ήταν φτωχός… γι’ αυτό είχε και πλούσια την βοήθεια του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου