Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

 

Γέροντα, γιατί, όταν πέφτω στην λύπη, έχω βλάσφημους λογισμούς;
– Κοίταξε νά δής τί γίνεται. Όταν το ταγκαλάκι σέ βλέπη λυπημένη, το εκμεταλλεύεται και σου δίνει μιά κοσμική καραμέλα, έναν αμαρτωλό λογισμό.
Άφού πέσης την πρώτη φορά, μετά σέ οδηγεί σέ μεγαλύτερη στενοχώρια και δέν έχεις την δύναμη νά αντίδρασης. Γι” αυτό δέν πρέπει νά μένης ποτέ σέ κατάσταση λύπης, άλλα νά κάνης κάτι πνευματικό πού θά σέ βοηθήση νά βγής άπό αυτήν τήν κατάσταση.
– Γέροντα, πολύ παιδεύομαι μέ κάτι λογισμούς…
– Είναι του πειρασμού. Ειρήνευε και μήν τους ακούς. Έσύ είσαι ευαίσθητη. Ό διάβολος εκμεταλλεύεται τήν ευαισθησία σου, σέ κάνει νά λεπτολογής μερικά πράγματα, κολλάει τό μυαλό σου έκει και βασανίζεσαι άδικα. Μπορεί νά σου φέρη άσχημους λογισμούς λ.χ. γιά τήν Γερόντισσα ή και γιά μένα τον ίδιο. Μήν τους δίνης σημασία. Ένας βλάσφημος λογισμός, αν του δώσης λίγη σημασία, μπορεί νά σέ ταλαιπωρήση, νά σέ τσακίση. Σου χρειάζεται λίγη καλή αδιαφορία.
Μέ βλάσφημους λογισμούς βασανίζει ό διάβολος συνήθως τους πολύ ευλαβείς και πολύ ευαίσθητους. Μεγαλοποιεί τήν πτώση τους, γιά νά τους θλίβη, και εάν δέν κατορθώση νά τους φέρη σέ απόγνωση, ώστε νά αυτοκτονήσουν, προσπαθεί τουλάχιστον νά τους τρελλάνη και νά τους άχρηστέψη. Καί εάν δέν μπόρεση νά κάνη ούτε καί αυτό, τον ευχαριστεί νά τους φέρη έστω μία μελαγχολία.
Άγιου. Παϊσίου Αγιορείτου.